Ben ik als verhuurder verplicht dubbel glas te plaatsen in een historische woning: Een opmerkelijke rechterlijke uitspraak!
Ben ik als verhuurder verplicht dubbel glas te plaatsen in een historische woning?
Een opmerkelijke rechterlijke uitspraak!
Op 2 februari 2024 heeft de Rechtbank Amsterdam een opmerkelijke uitspraak gedaan in een zaak tussen een huurster, [eiseres], en een verhuurder. De kern van het vonnis is dat de verhuurder binnen vier maanden na de uitspraak het enkel glas in de historische woning van [eiseres] moet vervangen door dubbel glas. De uitspraak werpt licht op de interpretatie van het begrip ‘gebrek’ in huurovereenkomsten en de verplichtingen van verhuurders ten aanzien van isolatie in historische panden.
Achtergrond: de huurster huurt sinds november 2016 een zelfstandige woning in een rijksmonument uit 1665 in Amsterdam. Zij heeft bij de verhuurder aangegeven dat de woning gebreken vertoont, met name door de aanwezigheid van enkel glas, waardoor isolatieproblemen ontstaan. De verhuurder weigerde aanvankelijk de isolatie te verbeteren, maar na juridische stappen deed de rechter een uitspraak ten gunste van de huurster en dus voor verplichte vervanging van enkel glas door dubbel glas door de verhuurder.
De overwegingen van de rechter waren dat een ‘gebrek’ niet beperkt is tot fysieke mankementen maar ook immateriële beperkingen omvat. In dit geval werd enkel glas als een gebrek beschouwd, gezien:
- de huidige maatschappelijke normen,
- de groeiende bewustwording van energiebesparing,
- en het feit dat een aanzienlijk deel van vergelijkbare huurwoningen al dubbel glas heeft.
Zelfs de historische status van het pand bood geen vrijstelling voor het vervangen van enkel glas. De rechter benadrukte dat veranderingen in de maatschappij en het besef van energiebesparing leiden tot nieuwe normen voor het verwachte huurgenot, zelfs in historische gebouwen.
De rechter wees echter andere isolatiemaatregelen af wegens gebrek aan adequate onderbouwing, zoals de isolatie van voorzetwanden en het dak. Het vonnis legt de verantwoordelijkheid voor deze specifieke isolatiekwesties niet bij de verhuurder.
Conclusie: De uitspraak van de Rechtbank Amsterdam benadrukt het evoluerende karakter van het begrip ‘gebrek’ in huurovereenkomsten en het belang van het aanpassen van historische panden aan moderne normen. Het vonnis kan mogelijk invloed hebben op soortgelijke geschillen tussen huurders en verhuurders, met name met betrekking tot energiebesparende maatregelen in oudere gebouwen.